Zawartość
- Prawdziwa lawenda - triumf aromatycznego zioła
- Profil botaniczny
- Dom i rozprzestrzenianie
- Specjalne odmiany
- Składniki i smak
- Wykorzystanie historyczne
- Wskazówki i porady
Prawdziwa lawenda - triumf aromatycznego zioła
Lawenda (Lavandula angustifolia), popularnie znana również jako Great lub True Speik, Spitznarde lub Spieke, jest szczególnie ceniona ze względu na aromatyczny zapach i ładne kwiaty. Jednak roślina może być również stosowana do aromatyzowania wielu potraw (np. Jagnięciny) lub jako pachnący dodatek do kąpieli.
Profil botaniczny
Lawenda należy do rodziny miętowatych (Lamiaceae). Jego korzeń palowy sięga głęboko w ziemię. Roślina tworzy rozgałęziony półkrzew o wysokości od 30 do 60 centymetrów, którego starsze gałęzie oznaczają. Młode pędy mają jednak kolor szaro-zielony i kwadratowy. Lawenda ma podłużne, wąskie, przypominające igły liście o srebrzysto-szarym kolorze. Ten kolor liści wskazuje na śródziemnomorskie pochodzenie lawendy, ponieważ służy ona jako filtr przeciwsłoneczny - podobny do równie srebrzystych kolorów liści drzewa oliwnego. Na długich łodygach pojawiają się od lipca do września pachnące niebieskie lub fioletowe kwiatostany.
Dom i rozprzestrzenianie
Lawenda pochodzi z południowoeuropejskich krajów śródziemnomorskich, gdzie rośnie dziko na skalistych i suchych zboczach. Benedyktyni mnisi przynieśli kiedyś zioło nad Alpy, dziś jest rodzime jako roślina zapachowa i lecznicza w licznych ogrodach w Europie Zachodniej i Północnej. Kraina lawendy jest szczególnie znana we francuskiej Prowansji, gdzie co roku u szczytu kwitnienia niebiesko-fioletowy dywan kwiatów pokrywa krajobraz.
Specjalne odmiany
Prawdziwa lawenda jest dostępna w różnych odmianach i kolorach:
Składniki i smak
Przede wszystkim roślina zawiera dużo olejków eterycznych. Ponadto istnieją garbniki i substancje gorzkie, flawonoidy, kumaryny i kwas rozmarynowy. Lawenda działa uspokajająco, skurczowo i wzmacniająco na nerwy. Zioło zapachowe ma dobrze znany świeży korzenny zapach. Smakuje gorzko-gorzko, podobnie jak rozmaryn. Młode pędy liści nadają się jako specjalna przyprawa do ryb, drobiu, gulaszu, baraniny, zup i sosów.
Wykorzystanie historyczne
Chociaż lawenda pochodzi z krajów śródziemnomorskich, nie odgrywała żadnej specjalnej medycznej roli w starożytności. Jego nazwa pochodzi od łacińskiego słowa „wash”, „lavare”, ponieważ czyści Rzymianie doprawiali wodę do kąpieli tym ziołem. Tylko po drugiej stronie Alp lawenda osiągnęła sławę, gdzie stała się cenionym ziołem w różnych ogrodach klasztornych i chatowych. W ostatnich stuleciach lawenda była uważana za formę ochrony przed chorobami zakaźnymi, takimi jak jej zapach, który utrzymywał wszy przenoszące choroby.
Wskazówki i porady
Od czasów starożytnych suszone bukiety lawendy są umieszczane w szafie na pościel. Nie tylko rozprzestrzeniają tam swój zapach, ale także odpędzają ćmy.
IJA