Zawartość
- Dąb - narodowe drzewo Niemiec
- Dęby są dystrybuowane na całym świecie
- Historia dębu w Niemczech
- Dąb w sztuce
- Wskazówki i porady
Dąb - narodowe drzewo Niemiec
Dąb jest uważany za niemieckie drzewo par excellence. Pod względem liczby nie jest to do końca prawda. W Niemczech jeszcze bardziej powszechne niż dęby są buki. Ponieważ jednak dęby należą do rodziny bukowej, roszczenie to można uznać za „drzewo Niemców”.
Dęby są dystrybuowane na całym świecie
Dęby są dystrybuowane na całym świecie. Tylko w Australii nie występują w naturze. Trudno powiedzieć, ile faktycznie istnieje gatunków. Liczby wahają się od 600 do prawie 1000 gatunków dębu.
W Niemczech zapasy łodyg i dębów winogronowych stanowią dziewięć procent. To sprawia, że dąb jest drugim pod względem liczebności drzewem liściastym.
Dąb jest ceniony za swoją długowieczność i twarde, mało gnijące drewno. Trwałe, lite drewno jest wykorzystywane do wielu celów, takich jak:
Historia dębu w Niemczech
Dęby są w Niemczech od starożytności. Pod jego rozległą koroną toczyły się postępowania prawne. Przykładem tego jest Femeiche, jeden z najstarszych niemieckich dębów, który stoi w pobliżu Borken.
Od XVIII wieku dąb uważany jest za niemieckie drzewo narodowe.
Po wojnie francusko-pruskiej (1870–1871) jeziora spokojne posadzono w całych Niemczech. Dokonano tego w nadziei, że pokój między krajami zostanie utrzymany tak długo, jak długo żyje dąb.
Dąb w sztuce
To, jak dąb był i nadal jest ważny dla ludzi, pokazano na licznych obrazach dębów nie tylko w sztuce, ale także jako odznaki wojskowe.
W gotyku powracającym tematem są dąb, żołędzie i liście dębu. Ponieważ dąb został połączony ze Świętą Maryją ze względu na jego trwałość, zdjęcia drzewa można znaleźć na wielu oprawach biblijnych.
Insygnia wojskowe zawierają nie tylko liście dębu w Niemczech, co jest symbolem wyższych rang usług.
Wskazówki i porady
Hamburger Speicherstadt został zbudowany na setkach dębowych słupków. Drewno dębowe jest szczególnie twarde i nie gnije, jeśli jest stale w wodzie. Dlatego tę metodę budowy zastosowano nie tylko w Niemczech, ale także na przykład w Holandii, jeśli podłoże nie pozwala na solidny rozwój.