Zawartość
- Ferntartig lub makrela - odmiany drzewa octu
- Rhus typhina, Dissecta ”
- Rhus typhina, Laciniata ”
- Rhus typhina, Tiger Eyes ”
Odmiana octu Tiger Eyes powinna przypominać kolor tygrysich oczu
Ferntartig lub makrela - odmiany drzewa octu
Drzewo octu Rhus typhina jest obecnie znane jako roślina problemowa, ponieważ rozprzestrzenia się w niekontrolowany sposób. Ale nie każda odmiana ma dużą potrzebę rozmnażania. Są rasy, które rosną powoli i tworzą mniej drzewek korzeniowych.
Te odmiany są dostępne:
Rhus typhina, Dissecta ”
Nie bez powodu ta forma rasy nosi nazwę paprociowy owocowy ocet drzewny, ponieważ krzew przypomina liśćmi raczej paproci niż drzewa. Ta odmiana osiąga wysokość do 150 centymetrów i kwitnie od czerwca do sierpnia. „Dissecta” oznacza pocięte, wskazujące na mocno cięte liście. Dlatego ta odmiana jest również znana jako ocet krojony.
Preferuje miejsce na słońcu i prawie nie wymaga opieki. Cięcie prowadzi do brzydkiego wyglądu. Unikaj pracy na ziemi wokół krzewu. Korzenie wszystkich drzew octu pełzają płasko w górnych warstwach gleby. „Dissecta” ma duże zapotrzebowanie na rozprzestrzenianie się, dzięki czemu system korzeniowy wnika w glebę w odległości do dziesięciu metrów od rośliny matecznej.
Rhus typhina, Laciniata ”
Jest to jedna ze słabych odmian na jawie, chęć rozprzestrzeniania się jest nieco ograniczona. Typowe pierzaste liście jesienią stają się intensywnie czerwone i przewyższają jasnością jesienny kolor pozostałych dwóch odmian. Stojaki owocowe świecą szkarłatem i kontrastują z zielonymi liśćmi. Ta właściwość nadała tej nazwie nazwę Szkarłatny Ocet. „Laciniata” nosi dodatkowe przylistki w kwiatostanie, które wydają się być mocno rozcięte.
Rhus typhina, Tiger Eyes ”
Nazwa zawdzięcza swoją nazwę zmieniającemu się odbarwieniu liści, które jest tak różnorodne jak oko tygrysa. W ciągu roku liście zmieniają kolor z zielono-żółtego na intensywny żółto-złoty na żółto-pomarańczowy. Krótko przed opadnięciem liści świecą na czerwono.
Wąskie pinakle z grubo przetartym brzegiem liści przypominają paski skóry tygrysa. Ta odmiana rośnie powoli i tworzy stosunkowo mało Wurzelausläufer. Osiąga wysokość dwóch metrów i kwitnie zarówno w słońcu, jak i półcieniu. Jako krzew odporny na zimę wytrzymuje temperatury do -20 stopni Celsjusza.