![842. Kompendium wiedzy o drewnie: buk](https://i.ytimg.com/vi/dm0fJfXoHDU/hqdefault.jpg)
Zawartość
- Warto wiedzieć o korze buku europejskiego
- Rozpoznać czerwony buk na korze
- Kora młodego buku
- Korek nie może być rozpuszczony w łupieżu
- Z wiekiem zmienia się kora buków
- Wskazówki
Kora starszego czerwonego buku jest szarawa
Warto wiedzieć o korze buku europejskiego
Ich kora lub kora sprawia, że czerwony buk jest niepowtarzalny. W lasach drzewa wyróżniają się jasnoszarym połyskiem i bardzo gładką korą. Czerwony buk jest często drobnym pyłem. To jest kruszący się korek. Ciekawe fakty na temat kory czerwonego buku.
Rozpoznać czerwony buk na korze
Kora młodego buku
Młody czerwony buk można rozpoznać po tym, że kora nie ma jeszcze typowego srebrnoszarego. Kora jest ciemnozielona u młodych drzew, prawie czarna. W tej chwili kora jest nadal dość gładka i całkowicie bez pęknięć.
Korek nie może być rozpuszczony w łupieżu
U większości drzew kora tworzy grube łuski, tak zwany korek, który można oddzielić od drzewa. Jednak korek nie kruszy się w czerwonym buku i nie można go oddzielić jako całości.
Zamiast tego korek lub skorupka kruszą się i spadają. Z czasem tworzy cienką warstwę pokrywającą glebę wokół buka.
Z wiekiem zmienia się kora buków
Im starszy buk, tym jaśniejszy trzon się obraca. Kora staje się jasnoszara. Blizny zwalonych gałęzi są wyraźnie widoczne.
Średnica pnia może wzrosnąć do dwóch metrów. Kora jest rozdarta drobnymi podłużnymi rowkami. Kora nie jest tak gruboziarnista i wyraźnie ziarnista, jak na przykład w dębach lub innych drzewach leśnych.
Kora buku europejskiego nie zapewnia schronienia owadom. Nawet szkodniki nie mogą przeniknąć przez niezniszczoną korę do drzewa. Jednak pień buku europejskiego jest wrażliwy na słońce i dlatego rośnie najlepiej, gdy dolny obszar jest chroniony przez zarośnięte drzewa, takie jak grab.
Wskazówki
W lasach bukowych okazjonalnie występuje czerwony buk z bardzo grubą i popękaną korą. Jest to nieco inna odmiana buku europejskiego, buk o nazwie botanicznej Fagus sylvatica var. Quercoides. Nie należy go jednak mylić z grabem, który jest czasem nazywany bukiem z powodu twardego drewna.